C

Opis konstrukcji wagonów osobowych serii C i Cy typu “Boczniak”

Wagony typu “boczniak” były w okresie międzywojennym i po H wojnie światowej – prawie do końca lat 60 – tych XX wieku podstawowym środkiem transportu w kolejowym ruchu regionalnym na PKP. Budowanie ich w dziesiątkach typów i wersji rozpoczęto już na początku XX wieku dla kolei pruskich.. Celem przyświecającym konstruktorom było przewiezienie w takim wagonie jak największej liczby pasażerów. W związku z tym w wagonach tych zrezygnowano wewnątrz z korytarzy na korzyść dodatkowych miejsc dla podróżnych .Natomiast do komunikacji miedzy przedziałami służył pomost – stopień poprowadzony po obu stronach wzdłuż całej jego długości. Po tym pomoście przemieszczała się również podczas jazdy drużyna konduktorska .W jednym wagonie znajdowały się niejednokrotnie przedziały różnych klas przez co niektóre z nich były przestronniejsze i posiadały podwójne okna. Cecha charaktery styczną tych wagonów była duża liczba bocznych drzwi wejściowych (stąd rozpowszechniona nazwa “boczniak”) umożliwiających sprawne wsiadanie i wysiadanie. Wagony te nie posiadały przejść między wagonami, natomiast niektóre z nich wyposażone były z budkę hamulcową na jednym z końców.

Wolsztyńska parowozownia posiada 3 wagony typu “boczniak”: dwa wagony 2 – osiowe klasy 3 serii Cd21 i Cd21b o nr 025 238 z roku 1922 i 026 221 z roku 1924 oraz jeden 3 osiowy, 6 – drzwiowy wagon dawnej serii pruskiej C3Pr07 z roku 1909 o nr 028 160. Wagony te w zależności od klasy zabierały od 50 do 65 podróżnych na miejscach siedzących, wyposażone są w instalację ogrzewczą, oświetleniową i rozgłoszeniową.